احیای هنر در دست فراموشی شاه ریسه دوزی به وسیله بانوی 88 ساله مینودشتی - وبلاگ هوانورد

به گزارش وبلاگ هوانورد، ایرنا/ براساس آخرین اخبار واصله، احیای هنر در دست فراموشی شاه ریسه دوزی به وسیله بانوی 88 ساله مینودشتی صورت پذیرفت.

هنرهای بومی و سنتی ریشه در باورها، عقاید قومی و اجتماعی دارد که توجه به عوامل هویت بخش آن، نقشی کلیدی در پایداری همه جانبه این هنر فرهنگ خواهد داشت.

تنوع قومیتی در استان گلستان به عنوان رنگین کمان اقوام ایران زمین، متفاوت و نشانه تکثر سنت های خاص در این استان شمالی است.

سونا ممشلی، هنرمند یکی از اقوام ایران زمین است که گامی مهم و تاثیرگذاری برای زنده نگه داشتن پوشش سر دختران قوم قزلباش به عنوان نماد فرهنگ، اعتقاد و آیین برخاسته این قوم ساکن گلستان برداشت.

پس از گذشتن از دالان سبز درختان کاج، وارد محدوده روستای محل زندگی خاله سونا در القجر میشوم.

بعدازظهر یک روز سرد زمستانی است، صدای گاه و بی گاه گنجشک ها همراه با واق واق سگ ها، سکوت بارانی روستا را می شکند؛ اینجا هوای پاکیزه، عطر خاک باران خورده کوچه های گلی و همراه با سکوتی وصف ناپذیر مدهوش نماینده است.

با عبور از کوچه هایی به نامهای بهشت، به بهشت 15 می رسم، کوچه ای باریک با خاکی که با باران زمستانی تبدیل به گل شده، انتهای آن سمت راست خانه گلی و بدون در سونا ممشلی است.

سونا در زبان ترکی به معنای زیبای آبهاست، او اینک بانویی مسن و سالخورده است و محلی ها خاله سونا صدایش می زنند، یکه و تنها در کلبه کوچک و گلی خود در روستای زیبای القجر زندگی می نماید.

خانه گلی این پیرزن انبوهی از زیبایی و آرامش را چنان با هم در هم آمیخته که صدای حضورمان در این خانه، سکوت را درهم می شکند.

در حیاط، بلند صدایش می زنم، از پنجره می بینم که کنار سماور نشسته و با شنیدن صدایم با لبخندی پر مهر به سمتم آمده و گرم احوالپرسی می نماید، روسری با گلهای درشت صورتی به سر و لباسی با طرح سنتی به تن دارد و با گشاده رویی ما را به خانه کوچک ولی گرم و پرمحبتش دعوت می نماید.

قوری چای دارچین و هل دم نموده را از روی سماورش برداشته و در استکان کمر باریک و نعلبکی گل گلی صورتی برایم چای می ریزد و قندانی با مرغ های آواز خوانش را جلویم میگذارد و میگوید هوا سرده. حتما بیرون حسابی یخ کردی.

با لبخند پر مهری آغاز به صحبت می نماید: دوخت پوشش های سنتی از جمله شاه ریسه از اجدادم به من رسیده و پشت در پشت از پوشش های سنتی استفاده می کنیم و هرگز هم از سنت و فرهنگ خود خسته نمی شویم.

حین دوخت شاه ریسه میگوید: 88 سال از خدا عمر گرفته ام، 29 سال پیش همسرم از جهان رفت و تنها ماندم. چهار دختر و دو پسر دارم که همگی ازدواج نموده و رفته اند پی زندگی خودشان.

وی با اشاره به پوشش شاه ریسه به وسیله دختران قوم قزلباش اضافه نمود: دختران مجرد قوم قزلباش تا چند دهه پیش کلاهی از جنس ابریشم که غالباً به رنگ قرمز و سبز بوده و تزئیناتی از یراق و توف (نوار دستباف) داشته، استفاده می کردند که زیر روسری بر سر می گذاشتند.

خاله سونا بیان نمود: پارچه های دستباف و نخ های ابریشمی، انواع نوارهای دستباف، سکه، منجوق و ریشه های تزئینی از جمله موادی بوده که برای دوخت شاه ریسه استفاده می گردد.

وی گفت: تزئینات روی شاه ریسه برای اشراف با سکه ها و نوارهای دستباف بیشتر و برای طبقه عامه با تزئینات کمتر بود.

خاله سونا در حالی که لبخند می زند، میگوید: به مرور زمان پارچه و نخ های ابریشم گران و کمیاب شده که مردم برای دوخت شاه ریسه از طرح ابریشم و کامواهایی بافت خود برای این پوشش سر استفاده می نمایند.

وی اضافه نمود: نقوشی که در پارچه قرمز و سبز ابریشمین کلاه شاه ریسه استفاده میشده از نقوش اصیل از جمله طرح درخت حیات بود که بر این پوشش سر تعیین است.

درخت حیات در صنایع دستی قزلباش از قالی تا پوشش های این قوم برای تزئین بکار گرفته میشده است.

وی اظهار داشت: طرح درخت حیات سینه به سینه از اجدادمان به ما رسیده و همه ترکان از این طرح استفاده می نمایند و به طرح آغاج معروف است.

این هنرمند گفت: حالت دوخت ستاره در پوشش شاه ریسه نماد پوشش قزلباش است.

وی اضافه نمود: مهره های سیاه استفاده شده در شاه ریسه در کنار هم حالت لوزی پیدا می نماید که یکی از نقوش هندسی در صنایع دستی و فرهنگی ترکان است.

خاله سونا گفت: بعلاوه دمک تکیه گاه و پایه شاه ریسه بوده که از نخ ابریشم سیاه و سفید به صورت چند لایه بافت و به حالت گره ای دوخت می گردد.

وی بیان نمود: سکه های تزئینی شاه ریسه نشان دهنده مجرد بودن دختران استفاده نماینده این پوشش است و به خانواده ها اجازه می داد برای خواستگاری از این دختر پیشگام شوند.

وی اظهار داشت: در سالهای اخیر دختران جوان متقاضی دوخت این پوشش هستند تا در مراسم های مختلفی برای شادی از جمله عروسی، حنابندان، چهارشنبه سوری و شب یلدا استفاده نمایند.

خاله سونا با دغدغه ای که برای نشر فرهنگ و هنر قزلباش دارد، با خنده گفت: افراد زیادی برای آموزش این پوشش نزدم آمدند که همین دغدغه مرا مسرور می نماید که پس از من هم افرادی خواهند بود که به نسل بعد هنر قزلباش را انتقال دهند.

اندکی که از شب میگذرد. سارا خانم، خواهرزاده خاله سونا هم به ما ملحق می گردد، بعد از سلام و احوالپرسی با همه چایی داغی از سماور دوباره برایمان می ریزد و میگوید: زندگی خاله سونا برای من و امثال من الگوی فرهنگ و معرفت است که امیدواریم بیشتر از این سرمایه ها و گنج های معنوی برای نشر میراث گذشتگان استفاده گردد.