فهرست استخوان ها در بدن انسان با شکل - وبلاگ هوانورد

به گزارش وبلاگ هوانورد، استخوان ها چارچوب ساختاری را فراهم می نمایند و از اندام های نرم حفاظت می نمایند. هم چنین آنها اتصال ماهیچه ها را تأمین می نمایند و به ما یاری می نمایند حرکت کنیم.

مترجم : بهروزی

منبع:راسخون

استخوان ها چارچوب ساختاری را فراهم می نمایند و از اندام های نرم حفاظت می نمایند. هم چنین آنها اتصال ماهیچه ها را تأمین می نمایند و به ما یاری می نمایند حرکت کنیم.

تعداد استخوان ها در بدن انسان در بدو تولد 300 است. اما وقتی کودک رشد می نماید، بعضی استخوان ها به هم دیگر جوش می خورند. نتیجه این است که 206 استخوان در بدن انسان بالغ می ماند. این تفاوت در تعداد استخوان ها به انسان شناسان قانونی در مشخص سن فرد با استفاده از بقایای اسکلتی به ویژه جمجمه یاری می نماید. استخوان های متعددی، سیستم اسکلتی را تشکیل می دهند و وظیفه اصلی سیستم اسکلتی فراهم کردن چارچوبی برای بدن انسان و حفاظت از اندام های ظریف است.

فهرست استخوان ها در بدن انسان :

استخوان های جمجمه :

کاسه سر یا جمجمه انسان در کل از 8 استخوان تشکیل یافته است. جمجمه صندلی مغز است و پوشش سخت و محافظی را در اطراف این اندام رئیس و ارباب تشکیل می دهد.

استخوان قدامی :

استخوان قدامی پیشانی، سقف گودال مداری (کاسه چشم) و ریشه بینی را تشکیل می دهد. استخوان قدامی نوزاد از دو بخش تشکیل می یابد و به وسیله شکاف قدامی از هم مجزا می شوند. اما این بخش ها تا سن هشت سالگی کودک، به هم جوش می خورند و یک استخوان واحد را تشکیل می دهند.

استخوان های آهیانه ای :

یک استخوان از هر دو طرف در پشت استخوان قدامی به هم متصل می شوند تا کناره ها و سقف کاسه سر را تشکیل دهند. دو استخوان آهیانه ای وجود دارد و هر استخوان تقریباً به شکل چهار گوش است.

استخوان موقتی (گیجگاهی) :

در کل دو استخوان موقتی وجود دارد که هر کدام در دو طرف، زیر استخوان آهیانه ای قرار گرفته اند. استخوان های موقتی جنب بخش های موقتی مغز قرار گرفته اند و هر استخوان شامل 5 بخش است.

استخوان پس سر :

این یک استخوان منفرد است که در پشت و بخش پایینی جمجمه درست پشت استخوان های آهیانه ای و موقتی قرار گرفته است. استخوان پس سر یک دهانه بیضی به نام مجرای نخاعی دارد که به وسیله آن نخاع وارد جمجمه می گردد. شریان های مهره ای، اعصاب نخاعی و رباط هایی که جمجمه را به مهره ها متصل می نمایند از این مجرا عبور می نمایند.

استخوان اسفنوئید :

این یک استخوان واحد است که در پایین جمجمه و جلوی استخوان های موقتی و بخش پایینی استخوان پس سر قرار گرفته است. شکل آن شبیه پروانه است و آن یکی از هفت استخوانی است که گودال مداری و یا کاسه چشم را تشکیل می دهند.

استخوان غربالی :

این یک استخوان سبک و اسفنجی است که در بخش جلویی قاعده جمجمه قرار گرفته است. استخوان غربالی بین دو مدار و در سقف حفره بینی قرار گرفته است و مغز را از حفره بینی جدا می نماید. آن یکی از هفت استخوانی است که گودال مداری را تشکیل می دهند و شامل سه بخش است.

استخوان های صورت :

فک :

این استخوان فک پایینی است و به استخوان آرواره تحتانی مشهور است. آن U شکل است و بزرگ ترین و قوی ترین استخوان صورت است. فک نوزاد شامل دو نیمه است که در همجوشی روانی در طول سال اول به هم جوش می خورند. هر نیمه فک یک بدنه افقی و یک شاخ عمودی در خاتمهی خلفی بدن دارد. بخشی از فک که حامل دندان است به زایده حفره ای مشهور است.

آرواره :

آرواره و یا استخوان فک فوقانی، دندان های فک بالایی را نگه می دارد و دیواره های گودال مداری را تشکیل می دهد. آن هم چنین سقف گودال مداری و دیواره های جانبی و کف حفره ی بینی را تشکیل می دهد. فک دقیقاً دو استخوان است که در طول شکاف کام به هم جوش می خورند. عدم هم جوشی دو استخوان قبل از تولد می تواند منجر به ناهنجاری های مادرزادی نظیر شکاف کام (palatoschisis) و شکاف لب (cheiloschisis) گردد.

استخوان کامی :

کامی یک استخوان L شکل است که بین آرواره و زایده ی بال مانند اسفنوئید قرار گرفته است. آن پشت حفره بینی قرار گرفته است در نتیجه کف و دیواره های جانبی آن را تشکیل می دهد. هم چنین آن علاوه بر حفره بینی، سقف دهان و کف مدار را تشکیل می دهد.

استخوان گونه :

استخوان گونه به استخوان قوس و گونه و یا استخوان گونه ای هم مشهور است. دو استخوان این چنینی وجود دارند که هر کدام در یک طرف صورت قرار گرفته اند و برجستگی گونه را تشکیل می دهند. آن یکی از چند استخوانی است که دیواره های گودال مداری را تشکیل می دهند.

استخوان بینی :

استخوان های بینی دو عدد هستند و با هم دیگر پل بینی را تشکیل می دهند. اینها دو استخوان مستطیلی و کشیده هستند و میزان آنها در افراد مختلف فرق دارد.

ا

ستخوان اشکی :

استخوان اشکی کوچک ترین استخوان صورت است و دو استخوان این چنینی وجود دارند که هر کدام بخشی از جداره میانی گودال مداری را تشکیل می دهند. هر استخوان اشکی به استخوان قدامی، استخوان غربالی، آرواره و استخوان صدفه ی تحتانی بینی، متصل است.

استخوان صدفه ی تحتانی بینی :

اینها جفت استخوان های صورت هستند که از استخوان فک بالا آغاز می شوند و به طور افقی تا دیواره جانبی حفره بینی ادامه می یابند. بالای این استخوان ها، استخوان صدفه ی میانی و بالایی بینی قرار گرفته اند که از منطقه ی جمجمه آغاز می شوند.

استخوان تیغه بینی :

این یک استخوان واحد، نازک و صاف است که در امتداد خط سهمی جمجمه قرار گرفته است. آن با 6 استخوان مفصل دارد که عبارتند از : غربالی، اسفنوئید، دو استخوان کامی و دو استخوان آرواره.

استخوان های گوش میانی :

گوش میانی منطقه ای بین پرده گوش و حلزون آن است. در تمام پستانداران از جمله انسان ها، گوش میانی سه استخوان دارد که به استخوانچه های شنوایی معروف هستند. اینها استخوان های بسیار کوچکی هستند و وظیفه آنها انتقال ارتعاشات صوتی از پرده گوش به گوش داخلی است.

استخوان چکشی (Malleus) :

استخوان چکشی یک استخوان کوچک به شکل چکش است که از یک خاتمه به پرده گوش و از طرف دیگر به استخوان سندانی متصل شده است. وظیفه آن انتقال ارتعاشات صوتی از پرده گوش به استخوان سندانی است. استخوان چکشی فقط در پستانداران یافت می گردد.

استخوان سندانی (Incus) :

استخوان سندانی یک استخوان به شکل سندان است که استخوان چکشی را به استخوان رکابی متصل می نماید. وظیفه آن انتقال ارتعاشات صوتی از استخوان چکشی به استخوان رکابی است.

استخوان رکابی (Stapes) :

استخوان رکابی یک استخوان کوچک به شکل رکاب است که از یک طرف به استخوان سندانی و از طرف دیگر به پنجره بیضی متصل می گردد. پنجره بیضی چیزی نیست جز یک روزنه به گوش داخلی و با غشا پوشانده شده است. وظیفه استخوان رکابی انتقال ارتعاشات صوتی از استخوان سندانی به مارپیچ گوش داخلی است. آن کوچک ترین استخوان در بدن انسان است.

استخوان های کمربند شانه :

شانه از دو استخوان تشکیل یافته است که با هم دیگر اتصال بازو به بدن را ممکن می سازند.

کتف :

کتف یک استخوان صاف و مثلثی است که قسمت خلفی کمربند شانه را تشکیل می دهد. آن استخوان بازو (بازوی بالایی) را به ترقوه متصل می نماید. این استخوان عموماً به تیغه شانه معروف است. دو استخوان این چنینی وجود دارند که هر کدام در یک طرف شانه قرار گرفته اند.

ترقوه :

این استخوان عموماً استخوان ترقوه نامیده می گردد و یک جفت استخوان دراز و کوچک است که کتف را به جناغ سینه وصل می نماید. به عبارت ساده، این استخوانی است که بازو را به بدن متصل می نماید. یک واقعیت جالب در خصوص ترقوه این است که آن تنها استخوان درازی است که به طور افقی قرار گرفته است.منبع: راسخون