کشف کوچکترین سیاره بی ستاره یا سرگردان کهکشان راه شیری - وبلاگ هوانورد

به گزارش وبلاگ هوانورد، پژوهشگران آمریکایی و لهستانی در آنالیز جدیدی، کوچکترین سیاره سرگردان را در کهکشان راه شیری کشف کردند

وبلاگ هوانورد| تولد یک سیاره به خودی خود فرآیندی سخت و نامنظم است. گاز و گرد و غبار موجود در قرص های اطراف ستاره های جوان به هم می پیوندند، به تدریج بزرگتر می شوند و سیارات را تشکیل می دهد.

اما برخورد بین اجرام در مقیاس های بزر تر یا حتی نزدیک شدن بیش از اندازه به یک سیاره دیگر در منظومه یا نزدیک شدن به خود ستاره، می تواند این سیاره را از سامانه خود بیرون کند و سپس این سیاره راه خود را می رود و سرگردان می گردد. سیارات سرگردان همچنین ممکن است در ابر های مجزای گرد و غبار تشکیل شوند.

به گزارش وبلاگ هوانورد، پژوهشگران آمریکایی و لهستانی در آنالیز جدیدی، کوچکترین سیاره سرگردان را در کهکشان راه شیری کشف کردند.

به گزارش دیلی میل، پژوهشگران آمریکایی و لهستانی، سیاره ای را در کهکشان راه شیری کشف نموده اند که تقریبا به اندازه زمین است و به نیروی جاذبه هیچ ستاره ای وابسته نیست.

پژوهشگران باور دارند این سیاره جدید که در گروه سیارات موسوم به سیاره بی ستاره یا سیاره سرگردان قرار می گیرد، کوچکترین سیاره از این نوع است که تا به امروز کشف شده است.

اگرچه بیشتر سیارات شناخته شده به یک ستاره وابسته هستند، اما پژوهشگران باور دارند که ممکن است کهکشان راه شیری، سیارات سرگردان بسیاری را در خود جای داده باشد که تعداد آن ها از تعداد ستارگان این کهکشان بیشتر است.

پژوهشگران با یاری روشی نجومی موسوم به ریزهمگرایی گرانشی، توانستند این سیاره را شناسایی نمایند. این روش، امکان شناسایی اجرام نجومی را مستقل از نوری که از آن ها تابیده می گردد، فراهم می نماید.

به گفته پژوهشگران، این سیاره جدید، جرمی به اندازه ای میانگین زمین و مریخ دارد.

رادوسلو پولسکی از پژوهشگران این پروژه گفت: هنگامی که برای نخستین بار این سیاره را کشف کردیم، واضح بود که با یک جرم بسیار کوچک رو به رو شده ایم.

پژوهشگران باور دارند که ممکن است این گونه سیارات، در صفحات در حال گردش گاز و غبار متراکم اطراف ستارگان شکل گرفته باشند.

آنالیز این سیارات می تواند به پژوهشگران یاری کند تا اطلاعات بیشتری در خصوص گذشته سامانه های سیاره ای کهکشان راه شیری به دست بیاورند.

با توجه به این که سیاره های سرگردان مانند ستارگان از خود نور ساطع نمی نمایند یا حتی گرمای کافی ندارند تا در نور فروسرخ قابل مشاهده باشند، این دنیا های نامرئی به وسیله رویداد های میکرولنزی شناسایی می شوند. میکرولنز هنگامی رخ می دهد که وجود چیزی بزرگ مانند سیاه چاله، می تواند فضا-زمان را تغییر شکل دهد.

اما این پدیده می تواند در اطراف سیارات هم روی دهد. برای نمونه اگر یک سیاره سرگردان با یک ستاره دور هم راستا باشد، نور ستاره به دور سیاره خم می گردد و در نتیجه یک اثر بزرگنمایی ایجاد می گردد. پژوهشگران از تغییرات نور اطراف سیاره می توانند برای اندازه گیری جرم آن استفاده نمایند.

پرزمک مراز (Przemek Mroz) از مؤسسه فناوری کالیفرنیا در این زمینه گفت: اگر یک جرم بزرگ از میان یک ناظر زمینی و یک ستاره منبع دوردست بگذرد، ممکن است گرانش آن نور را از منبع منحرف و متمرکز کند. بدین ترتیب ناظر زمینی می تواند یک روشنایی کوتاه از ستاره منبع را اندازه گیری کند.

او اضافه نمود: احتمال مشاهده اثر میکرولنزی بسیار ناچیز است، زیرا منبع، لنز و ناظر باید کاملا در یک راستا قرار بگیرند. اگر فقط یک ستاره منبع را مشاهده کنیم، تقریبا یک میلیون سال طول می کشد تا منبعی برای پدیده میکرولنز گردد..

اما کاوش هایی مانند OGLE می توانند صد ها میلیون ستاره را در نزدیکی مرکز کهکشان راه شیری رصد نمایند و بهترین فرصت را برای مشاهد وقایع میکرولنزی به پژوهشگران بدهند. مدت زمان رویداد میکرولنز در معین جرم جسم یاری می نماید و هر چه رویداد کوتاه تر باشد، جرم کوچکتر است. به طور معمول سیارات دارای رویداد های میکرولنزی هستند که چند ساعت طول می کشد، اما برای این سیاره جدید، مدت زمان رویداد فقط 42 دقیقه طول کشید که کوتاه ترین زمان تأیید شده تا کنون است.

رادوسلاو پولسکی (Radoslaw Poleski) اخترشناس رصدخانه دانشگاه ورشو لهستان درباره این کشف گفت: هنگامی که برای نخستین بار این رویداد را مشاهده کردیم، تعیین شد که حتما توسط بک جرم بسیار کوچک ایجاد شده است.

تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن، رصدخانه فضایی آینده ناسا است که طبق برنامه ریزی اواسط دهه 2020 پرتاب گردد و می تواند سیارات سرگردان بیشتری را بیابد. درک این سیارات می تواند شکل گیری تکامل و اختلال در سامانه های سیاره ای را بیشتر روشن کند.

دانشمندان تا کنون فقط چند سیاره سرگردان را یافته اند، اما قابلیت های تلسکوپ رومن این امکان را می دهد تا این سیارات کوچ نماینده و در حال چرخش را پیدا و تعیینات آن ها را معین نمایند. این تلسکوپ با ارائه اطلاعاتی درباره شمار و جرم سیاره های بی ستاره به پژوهشگران یاری می نماید تا شیوه شکل گیری آن ها معین نمایند.

پژوهش های اخیر با استفاده از برآورد تلسکوپ های زمینی نشان می دهد که تلسکوپ رومن قادر خواهد بود صد ها سیاره سرگردان پیدا کند و این موضوع به دانشمندان یاری می نماید تا میزان رایج بودن این موضوع را در کهکشان راه شیری درک نمایند. چیزی که طبق مطالعات فعلی حتی بسیار بیشتر از شمار ستارگان کهکشان است.