اعجوبه ها؛ جایی برای بچه ها کاملاً معمولی

به گزارش وبلاگ هوانورد، روزنامه همدلی - همدلی: در مرکز توجهات قرار دریافت و برگرداندن اقبال عمومی مردم به سمت خود را شاید بتوان از مهم ترین اهداف صداوسیمای کشورمان در سال های گذشته دانست. از دو دهه قبل و با ورود گیرنده های ماهواره ای به خانه ایرانیان کم کم موضوع تلویزیون به عنوان تنها رسانه تصویری در کشور از بین رفت و کار به جایی رسید که نه تنها از آمار های خیره کننده ای مثل 80 یا 90درصد بیننده برای رسانه ملی حتی چیزی باقی نماند که میان عموم این سخن دهان به دهان پخش شد که حنای صداوسیما دیگر رنگی ندارد.

اعجوبه ها؛ جایی برای بچه ها کاملاً معمولی

صداوسیمای ایران بنا بود مرکزی باشد اسلامی و البته ایرانی که مخاطبان در آن انعکاس تصویر جامعه خودشان را ببینند. اینکه چنین ادعایی تا چه حد به حقیقت پیوست بماند برای فرصتی که شاید در آینده دست بدهد، اما ظاهراً از اوایل دهه 80 به جز استثنائاتی مثل برنامه فوتبالی نود یا طنز های 90قسمتی شبکه سه، رسانه ملی دیگر نتوانست به محبوبیتی که در سال های ابتدایی دهه 60 داشت، بازگردد.

در این میان با طرح شعار هایی همچون جوان گرایی در چند سال گذشته تغییراتی وسیع در میان مدیران رسانه ملی رخ داد که پرسروصداترینش انتصاب علی فروغی مدیر شبکه سه سیما بود. او که متولد سال 1367 است لیسانس و فوق لیسانسش را در رشته حقوق عمومی از دانشگاه امام صادق (ع) گرفته و کارش را ابتدا به عنوان مجری در رادیو شروع کرد. حالا هم رئیس شبکه سه سیما شده است.

رهایی از نود

فروغی مدتی بعدازاینکه سکان ریاست شبکه سه را به دست گرفت و دقیقاً بعد از برگزاری جشن خیابان جام جم که در آن برگزیدگان بخش های مختلف رسانه ملی تجلیل شدند، برنامه نود را از کنداکتور شبکه حذف کرد و در دورانی که این برنامه می توانست لااقل هر دوشنبه تعداد زیادی مخاطب را پای رسانه ملی بنشاند، کاری کرد که نقدها زیادی علیه این مدیر جوان مطرح گردد. در ادامه، اما شروع برنامه ای در زمینه استعدادیابی با عنوان عصر جدید توانست کمی نوک پیکان نقدها را که به سوی فروغی گرفته شده بود، منحرف کند.

این برنامه در مدتی کوتاه به یکی از پرمخاطب ترین برنامه های صداوسیما بدل شد. عصر جدید برنامه ای بود که بسیاری آن را کپی نمونه های خارجی مثل امریکاز گات تلنت و امریکن آیدل می دانستند. در این برنامه احسان علیخانی به عنوان مجری در کنار بشیر حسینی، امین حیایی، آریا عظیمی نژاد و رویا نونهالی 4 داور عصر جدید نهاده شد و شرکت نمایندگان در گروه های چهارتایی از مرحله مقدماتی، یک چهارم نهایی و نیمه نهایی با هم رقابت کردند، تا اینکه خاتمه 5 نفر یا گروه به فینال رسیدند.

چرا مسابقه های استعدادیابی جذاب اند؟

اما چرا چنین برنامه هایی با عنوان کشف استعداد در همه جای دنیا جذابیت دارند؟ شاید، چون اغلب انسان ها از دیده شدن و تشویق لذت می برند. در ایران، اما این تب شاید در قیاس با بقیه نقاط دنیا بیشتر هم باشد، چون به تایید کارشناسان، فضا هایی که در اختیار جوانان و نوجوانان ایرانی برای نشان دادن استعدادهایشان قرار گرفته است، در مقایسه با بسیاری از کشور های پیشرفته اندک است.

در ایران این بچه ها نمی دانند کجا باید بروند و از هنرشان برای دیگران حرف بزنند؟ فاتحه اردو های رامسر هم که از سال ها قبل خوانده شده است. در این میانه هستند برنامه هایی که گاه و بیگاه از راه می رسند و مدتی اندک مخاطبان را می نشانند پای تلویزیون. از هنر و ورزش و دیگر مهارت ها می گویند و هدفشان را هم کشف استعداد های نادیده معرفی می نمایند. فراگیر شدن چنین برنامه هایی در خانه های ایرانیان با عصر جدید شروع شد، اما این برنامه های بیشتر تبلیغاتی تنها محدود به عصر جدید و اسپانسرش به پرداخت ملت نمی شد.

تجربه های قبلی صداوسیما در ساخت مسابقات استعدادیابی

این روز ها البته عصر جدید به خاتمه رسیده و ظاهراً برگزارنمایندگانش در تدارک روی صحنه بردن فصل دوم این مسابقه هستند و قاب شبکه سه روی برنامه ای با نام اعجوبه ها باز شد. در ادامه درباره این برنامه هم شرح خواهیم داد. برنامه هایی مثل قند پهلو، شب کوک، خنداننده شو، آقای گزارشگر، ستاره 20 و موج شب هم دیگر مسابقاتی با عنوان استعدادیابی بودند که در سال های گذشته، برای مدتی روی آنتن تلویزیون رفتند و هرکدامشان در زمینه مشخصی هدفشان را معرفی استعداد ها در آن زمینه عنوان نموده بودند.

این نکته را هم از قلم نیندازیم، همزمان با پخش برنامه عصر جدید، برنامه ای با عنوان مسابقه ستاره ساز با هدف معرفی استعداد های نوجوان عرصه فوتبال با داوری فیروز کریمی، ادموند بزیک، خداداد عزیزی و علی جباری از شبکه سه پخش می شد که باید منتظر بمانیم و خروجی اش را ببینیم.

اگر آقازاده نباشید، بااستعداد بودنتان مهم نیست

به نظر می رسد در کشور ما اصلاً چرخه ای به نام استعدادیابی در زمینه های مختلف وجود نداشته باشد که بگوییم معیوب است یا سلامت. به پیروزیت رسیدن در ایران ظاهراً برخلاف دیگر نقاط دنیا برعکس اتفاق می افتد. یعنی در کشور های دیگر یک آدم با استعداد در عرصه موسیقی، سینما، تئاتر و ورزش خودش را در جهت های استعدادیابی محک می زند و می تواند به عنوان یک ستاره معرفی بگردد.

بعد از آن اگر کارش موردتوجه نهاده شد و حامی پیدا کرد، می تواند به جرگه متخصصان اضافه گردد و در ادامه به چهره ای شناخته شده در شاخه ای که استعدادش در آن کشف شده، بدل گردد. اینجا، اما قصه از آخر به اول پیش می رود. برای مثال یک خواننده اول ویدیو کلیپ منتشر می نماید، بعد کنسرت برگزار می نماید و پس از آن مخاطبان به عنوان خواننده او را می شناسند.

ما در مملکتمان گاهی روی تیتراژ سریال های تلویزیونی، سریال های نمایش خانگی و حتی فیلم های سینمایی صدای خوانندگانی را می شنویم که قبل از آن حتی نام و نشانی هم از آن ها نبوده است. ماجرای فروش نقش ها در سینما و تئاتر هم که این روز ها مسئله قابل کتمانی نیست. در زمینه های مختلف ورزشی هم گاهی می شنویم که پدر فلان بازیکن در تیم جوانان پای هواپیما به مربی تیم پول داد و باعث شد نام یکی از بازیکنان با والدینی فقیر در لحظه آخر خط بخورد و آن آقازاده را راهی مسابقات بین المللی نمایند.

دست گل تازه ای به نام اعجوبه ها

در این اوضاع و احوال شاید بتوان سوالی را از مدیران رسانه ملی پرسید؛ اینکه تفاوت برنامه هایی که شما می سازید با فضای مجازی که مدام در شبکه های تلویزیونی از آن انتقاد می گردد در چیست؟ البته پاسخ این پرسش را هم به احتمال خوانندگان این نوشته می توانند در دلشان بدهند. حداقل حسنی که در شبکه های مجازی وجود دارد این است که هر فرد بر اساس ذائقه و سلیقه خودش می تواند کانال ها، صفحه ها و علاقه مندی هایش را چیدمان کند و مطالب و موضوعاتی که در این شبکه ها پیش رویش باز گردد، در حوزه علایقش قرار می گیرند.

اما رسانه حاکمیتی صداوسیما بر اساس معیار ایدئولوژیک در کوشش است تا روی ذهن مخاطبانش تاثیر بگذارد و در این جهت هم ظاهراً هیچ چیز به جز بیشتر دیده شدن، برایش اهمیت ندارد. تازه ترین برنامه استعدادیابی در صداوسیما مربوط به شبکه سه است که اعجوبه ها نام دارد. احتمالاً بیشتر خوانندگان این نوشته به یاد دارند که اولین بار تیزر های این برنامه دو یا سه ماه قبل از شبکه سه پخش شد و در آن سه پیرمرد بر سر حضور در برنامه با مهران غفوریان کلنجار می رفتند، اما غفوریان به تابلوی بالای سرش اشاره می کرد و می گفت: حالا نوبت ایناس!.

تا همین چند روز قبل دهمین قسمت از این برنامه هم پخش شده است. بر اساس گفته تهیه نماینده این برنامه ظاهراً بناست اعجوبه ها 100 قسمت داشته باشد و مدت زمان پخش هر قسمت هم 70 تا 80 دقیقه است. تا امروز فضای برنامه نشان می دهد که این مسابقه استعدادیابی هم کپی برداری شده از یک نمونه دیگری خارجی است؛ برنامه little big shots با مجری گری استیو هاروی شومن معروف هالیوودی. حتی بعضی گفته اند مهران غفوریان از مدت ها قبل و همان وقتی که در جریان نهاده شد بناست این برنامه را اجرا کند، سبیل گذاشت.

کپی های خوب، کپی های بد!

البته در این مجال خوب است شرح بدهیم که اغلب برنامه های پیروز در سراسر دنیا در کشور های مختلف کپی برداری شده از نمونه های پخش شده در دیگر کشور ها هستند، چون امتحانشان را پس داده اند و می گردد تضمین کرد که می توانند مخاطب را با خودشان همراه نمایند. ضمناً پیش از این برنامه های پربیننده ای مثل خندوانه، دورهمی، نود و خیلی از برنامه های دیگر هم نسخه های کپی برداری شده از نمونه های خارجی بوده اند.

با این شرح کپی برداری از یک برنامه به خودی خود خوب یا بد نیست. نگاه به دکور برنامه اعجوبه ها و حتی چیدمان تماشاگران نشان می دهد که این الگوبرداری لااقل در ظاهر به شکل تام و تمام رخ داده است. البته مهران غفوریان درجایی گفته بود که ظاهر این برنامه نمونه کپی برداری شده ای از نمونه امریکایی است، اما ما سعی می کنیم برنامه ای با عطر و طعم ایرانی اجرا کنیم. با مرور این 10 قسمت می گردد یک نکته را فهمید؛ اینکه عنوان اعجوبه ها واقعاً عنوانی بزرگ تر از آن چیزی است که تا امروز در این برنامه پخش شده است. به احتمال اغلب خوانندگان این نوشته موافق اند که همه بچه ها لازم نیست نابغه یا اعجوبه باشند تا پدر و مادر و دوستانشان به آن ها افتخار نمایند.

بچه ها معمولی با حضور در اعجوبه ها آسیب می بینند

یکی از خطراتی که چنین برنامه هایی می تواند برای بچه ها و خانواده های آن ها ایجاد کند، خوردن برچسب روی این بچه هاست. انتظار عموم مردم از یک اعجوبه به احتمال خیلی بیشتر از یک کودک معمولی است. یک کودک که او را اعجوبه خطاب می نمایند، خودش هم انتظاری بالاتر از حد معمول از خودش دارد و این وضع می تواند بر فشار و اضطراب روی جسم و روح او بیفزاید.

والدین چنین کودکی هم در میان جمع مدام ناگزیرند او را اعجوبه بدانند و به دیگران معرفی نمایند، در حالی که اغلب می دانند این عنوان برای کودک آن ها واقعاً بزرگ است و درنهایت رقابتی که محصولی جز حسادت و دشمنی نخواهد داشت ممکن است بین کودک حاضر در چنین برنامه ای با همکلاسی ها و هم محلی هایش ایجاد بگردد که در خاتمه رابطه او را با جمع دچار مشکل می نماید و در آینده از او شخصی منزوی و افسرده می سازد؛ بنابراین با پذیرش این گزاره که امروز صداوسیما بیش از همه به دنبال بیشتر دیده شدن و در نهایت افزایش دامنه اثرگذاری خویش است، پدر ها و مادر ها می توانند به فرزندانشان لطف نمایند و اگر صلاح می دانند در دام تب و تاب دیده شدن نیفتند و آن ها را با بردن به چنین برنامه ای دچار مشکلاتی به احتمال بزرگ در آینده ننمایند.

  • طراحی ویلا

    طراحی ویلا | برای طراحی ویلای دوپلکس مدرن و یا ویلایی کلاسیک با ما همراه باشید.

  • قطار اروپا

    رزرو قطار اروپا | در سیستم رزرو قطارهای اروپا ما با بهترین و ارزانترین قیمت بلیط تهیه کنید.

منبع: برترین ها

به "اعجوبه ها؛ جایی برای بچه ها کاملاً معمولی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "اعجوبه ها؛ جایی برای بچه ها کاملاً معمولی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید