رشد اجاره شهرنشینان به چه قیمتی؟ - وبلاگ هوانورد

به گزارش وبلاگ هوانورد، آمار ها نشان می دهند در دو سال گذشته خانوار های شهری مجبور بوده اند سهم بیشتری از بودجه خود را به تامین خوراک و مسکن مورد نظرشان اختصاص دهند. این اتفاق احتمالا نشانه ای از محدودتر شدن انتخاب ها و کاهش سطح رفاه در جامعه است.

به گزارش اکوایران، در دهه گذشته تحت تاثیر تغییرات شرایط مالی و سیاسی، ترکیب هزینه های خانوار نیز تغییر نموده است. عمدتا زمانی که عایدی یک خانوار دچار کاهش می گردد، نسبت هزینه های اختصاص یافته به کالا های ضروری افزایش می یابد؛ به عبارت دیگر فرصت هزینه کرد خانوار در گروه های کالایی دیگر همانند سرگرمی و فرهنگ یا پوشاک محدودتر می گردد.

آنالیز ها نشان می دهد سهم هزینه های اختصاص یافته به خوراکی و مسکن در منطقه ها شهری در سال های گذشته افزایش یافته که احتمالا این قضیه ناشی از تورم شدید کالا های خوراکی و مسکن در دو سال اخیر بوده است.

محدودتر شدن انتخاب های هزینه ای

به طور کلی در دهه گذشته، حداقل یک سوم هزینه خانوار های شهری مربوط به تامین مسکن بوده است. از سال 1394 هزینه های مربوط به این گروه کالایی بیشتر شده و نهایتا سهم آن از 34 درصد به بیش از 38 درصد در سال گذشته رسیده است.

شرایط هزینه های مربوط به خوراکی کمی فرق دارد. ابتدای دهه 90 تورم خوراکی ها بالا بود و حتی به 45 درصد در سال نیز رسید. به این ترتیب سهم هزینه های خوراکی خانوار شهری در ابتدای این دهه حدودا 27 درصد بود. با گذشت زمان و کاهش تورم خوراکی ها، سهم این بخش از سبد مصرفی کاهش یافت و در سال 96 به 23 درصد کاهش پیدا کرد.

سهم این بخش تا سال 1400 در حدود 24 درصد به جای مانده بود، پس از آن با جهش بالغ بر 50 درصد در سطح قیمت کالا های خوراکی سهم این گروه در سبد مصرفی دوباره افزایش یافت و نهایتا در سال گذشته به 27.5 درصد از کل هزینه های یک خانوار شهری رسید. آنالیز ها نشان می دهد که در دو سال گذشته سهم کالا های ضروری در سبد خانوار شهری بزرگتر شده که احتمالا حاکی از کاهش قدرت خرید خانوار باشد.

هزینه های مربوط به حمل و نقل و بهداشت و درمان نیز هرکدام حدودا 10 درصد از سبد مصرفی خانوار شهری را تشکیل می دهند. بر اساس آمار های منتشر شده بالاترین سهم هزینه ای این دو گروه با نرخ 11 تا 12 درصد در سال های میانی دهه 90 به ثبت رسیده است.

گزارش ها حاکی از کاهش سهم این دو گروه در سال 1401 است. در سال گذشته سهم حمل و نقل از کل هزینه های یک خانوار شهری به 8.4 درصد و گروه بهداشت و درمان به 9.1 درصد رسیده اند.

کاهش این دسته از هزینه ها احتمالا می تواند نشانه ای از کاهش رفاه در سطح زندگی خانوار شهری باشد.

همه چیز فدای حفظ مسکن می گردد

آنالیز ها نشان می دهد که در سال گذشته هر خانوار شهری مجبور بوده برای حفظ مطلوبیت حاصل از محل سکونت خود، مصرف خوراکی، بهداشت و درمان، حمل و نقل را کاهش دهد. به عبارت دیگر، مصرف کننده با افزایش سطح قیمت ها توانسته تا مصرف خود را در سایر گروه ها تعدیل کند، اما قابلیت کاهش مصرف در گروه مسکن بسیار کمتر است بنابراین با ثبات مصرف گروه مسکن و افزایش هزینه های این گروه، سهم آن هزینه ها افزایش چشمگیری در سال های گذشته پیدا نموده است.