این کارآفرین هم محله ای برای 100 نفر شغل ایجاد کرده ، مهارت بیاموز بیکار نمی مانی
به گزارش وبلاگ هوانورد، او همان پسر بچه بازیگوشی است که کودکی هایش را با آرزوهای بزرگ گذرانده و دقیقاً از نقطه ضعفش به پیروزیت رسیده تا داستان زندگی اش به جوان ها ثابت کند که می توان بدون داشتن پدر پولدار و رابطه هم پیروز شد.
وبلاگ هوانورد-مینا جوانفرد: وقتی پس از ورشکستگی کارگاه کوچکش، شروع به ادامه تحصیل کرد کمتر کسی فکر می کرد در راهی که پیش گرفته پیروز شود. تا جایی که بتواند آموزشگاهی را تأسیس و چندین نفر در آن مشغول کار شوند. اما واقعیت این است که این مرد 38 ساله، کسی است که از مسائل نترسید و با عزم و اراده ای مثال زدنی کاری کرد که امروزه به عنوان کارآفرین منطقه شناخته شود. صحبت از حسین معصومی، مدیر مؤسسه فنی و حرفه ای است که با مدرک کارشناسی مهندسی تکنولوژی خودرو، راه و روش تازهی برای آموزش به کارآموزانش در پیش گرفته است. مردی که با وجود زندگی در منطقه ای محروم ثابت کرده که محرومیت از امکانات، مانع پیشرفت و تلاش نیست و با دست های خالی هم می توان دست خیلی ها را گرفت و برایشان اشتغال زایی کرد. در یک روز پاییزی راهی آموزشگاهش در سرای محله بهمنیار می شویم تا معصومی برایمان از داستان زندگی، رمز و رازهای پیروزیت، ظرفیت های محله و همکاری مؤسسه اش با شهرداری برای یاری به بچه های بهزیستی بگوید.
قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
شکست مقدمه ای برای پیروزیت
بعضی اهل ریسک هستند؛ به توانایی هایشان اعتماد می کنند و در مسیری قدم می گذارند که پیش از آن هیچ تجربه ای از چند و چون آن نداشته اند. حسین معصومی یکی از همین افراد است. کسی که در دبیرستان از تحصیل کناره گیری کرد و به کار آزاد روی آورد. خودش درحالی که لبخندی بر لب دارد خاطرات آن دوران را برایمان تعریف می کند: من در شرایط محیطی خوبی رشد نکردم و همین باعث شد ترک تحصیل کنم. پس از ورود به بازار کار، کارگاه ساخت بردهای الکتریکی راه اندازی کردم و 40 نفر کارگر داشتم. اما متأسفانه ورود کالاهای چینی به بازار، کار ما را هم مانند اصناف دیگر از رونق انداخت و کارگاه من پس از مدتی ورشکسته شد. این جوان هم محله ای اما پس از ورشکستگی امیدش را از دست نداد و تصمیم گرفت ادامه تحصیل دهد. در این باره ادامه می دهد: زمانی که شروع به ادامه تحصیل کردم؛ اطرافیانم مرا مسخره می کردند و می گفتند بعد از 8 سال امکان ندارد پیروز شوی. اما من در تحصیل دنبال چیزی بودم که آنها نمی دانستند. زمانی که درس قانون کار و کارآفرینی را می خواندم متوجه شدم که تمام عوامل ورشکستگی من در این کتاب نوشته شده بود و من اگر این کتاب ساده دبیرستانی را می خواندم در کارم شکست نمی خوردم. همین موضوع باعث شد به درس علاقه مند شوم و پیشرفت کنم.
از ترک تحصیل تا مدرک دانشگاهی
خیلی ها هر روز از بیکاری و گرانی گلایه دارند. خیلی ها کم و کاستی هایشان را به مسائل جامعه نسبت می دهند. بیراه هم نیست، اما گاهی کمی خلاقیت یا تغییر نگاه می تواند اتفاقات بسیار جالبی را برای افراد رقم بزند. مانند هم محله ای ما که طعم کار در بازار آزاد را چشیده بود و این بار به درس و تحصیل روی آورد و همین اتفاق باعث شد صفحه تازهی در زندگی اش باز شود. معصومی که تا سال سوم دبیرستان در رشته ریاضی فیزیک درس خوانده بود برای گرفتن دیپلم مجبور می شود تغییر رشته و در رشته کاردانش ادامه تحصیل دهد. خودش این اتفاق را موهبتی از طرف خدا می داند و می گوید: آن زمان تنها مدرسه شبانه در منطقه ما که من می توانستم در آن درس بخوانم؛ هنرستان کاردانش بود و به همین دلیل مجبور شدم رشته مکانیک خودرو را انتخاب کنم. همزمان با آن در یک مغازه مکانیکی شروع به کار کردم. ساعت هایی که همکارهایم استراحت می کردند من درس می خواندم. شاید به نظر دیگران این کار بی فایده بود اما درنهایت توانستم در رشته مهندسی مکانیک خودرو وارد دانشگاه شوم. اگر در رشته ریاضی ادامه تحصیل می دادم به موقعیت و پیروزیتی که امروز دارم نمی رسیدم و خدا را شکر می کنم که باعث شد در رشته فنی و عملی درس بخوانم.
شروع کار با جیب خالی
در همین روزگاری که بیکاری و مسائل امان خانواده ها و به خصوص جوان ترهایی را بریده است که پشتوانه مالی چندانی هم ندارند جوان هم محله ای ما دست به کار شده و به جای گلایه از زمین و زمان راهی تازه را امتحان می کند. حسین معصومی کسی است که بدون هیچ سرمایه و پشتوانه ای کارش را شروع کرده است. خودش در این باره می گوید: روزی به بازار ماشین آلات صنعتی رفتم و فروشنده ای به من اعتماد کرد و توانستم یک دستگاه دیاگ را از دم قسط بخرم. پس از آن به خیابان بهمنیار در محله خودمان رفتم و مکانیکی را پیدا کردم که سن و سالی از او گذشته بود و معلوم بود با دستگاه های تازه آشنایی ندارد. وقتی به او گفتم که دستگاه دیاگ دارم و می توانم یاریش کنم او هم بسیار استقبال کرد چون در پی کسی می گشت که با این دستگاه آشنا باشد. به این ترتیب کارم را با جیب خالی شروع کردم و کم کم توانستم پول دستگاه را پرداخت کنم و مغازه ای هم در همان محله بخرم. همزمان تحصیلاتم را هم ادامه دادم تا اینکه یک روز مدیر یکی از آموزشگاه های فنی و حرفه ای برای تدریس پیشنهادی داد. همین موضوع جرقه ای شد تا من خودم آموزشگاهی تأسیس کنم و شیوه کار را به طور عملی به بچه ها آموزش دهم.
درس در کنار کار عملی
از پله های طبقه آخر سرای محله بهمنیار که بالا می رویم صدای دستگاه ها به گوش می رسد. این طبقه به آموزشگاه فنی و حرفه ای آریان اختصاص یافته است. آموزشگاهی که به بچه ها و کارآموزان به طور علمی آموزش می دهد و برای آموزش هم از دستگاه ها و متدهای روز دنیا استفاده می کند. حسین معصومی مدیر این آموزشگاه درباره روش و شیوه تدریس می گوید: با اینکه آموزش فنی و حرفه ای کشور ما در سطح تخصصی انجام می شود اما متأسفانه تمام متدها و روش هایی که آموزش می دهد برای 40 سال پیش است و بچه ها با تکنولوژی روز آشنا نمی شوند و ماشین آلات و دستگاه های تازه را نمی شناسند. از طرفی صنعت خودروسازی روزبه روز در حال پیشرفت و تحول است و آموزشگاه های خصوصی مثل ما نمی تواند هر روز دستگاه های تازه را خریداری کند. به همین دلیل کشور کره سازمانی راه انداخته که دستگاه های تازه را در اختیار بقیه قرار می دهد و راه آشنایی با ابزارآلات تازه را فراهم می سازد. خوشبختانه ما تنها مؤسسه ای در کشورمان هستیم که با این مرکز ارتباط داریم تا از طریق این کانال ارتباطی از آموزش ها و دستگاه های روز دنیا عقب نمانیم و کارآموزان را با تکنولوژی روز دنیا آشنا کنیم.
گر دست فتاده ای بگیری مردی!
کارآفرین هم محله ای ما علاوه بر اینکه افراد بسیاری را وارد بازار کرده برای حمایت از نیازمندان و کارآفرینی بچه های بی سرپرست یا بدسرپرست ایده های بسیاری در سر دارد. به تازگی با شهرداری منطقه 19 همکاری را شروع کرده که منجر به عملی شدن این ایده ها می شود. خودش در این زمینه بیشتر توضیح می دهد: هدف این آموزشگاه در 8 سالی که تأسیس شده، وارد کردن مستقیم دانش آموزان به بازار کار است. به همین دلیل ما با بازار و صنعت خودرو قرارداد داریم و افراد پس از گذراندن دوره آموزشی، برای کارآموزی به بازار می روند و راه و چاه کار را یاد می گیرند و پس از مدت کوتاهی به درآمدزایی می رسند. به همین جهت از کسانی که طالب آموزش هستند؛ اما توان مالی ندارند هزینه نمی گیریم چون زمانی که مشغول کار شوند می توانند هزینه را پرداخت کنند. این روزها همکاری مان را با ارگان های مختلف شروع کرده ایم. از طریق شهرداری به سرای محله نقل مکان کرده ایم تا فضای بیشتری در اختیارمان باشد. قرار است بچه هایی که از طرف شهرداری و بهزیستی به ما معرفی می شوند با هزینه کمتر یا رایگان آموزش ببینند و پس از آن مستقیم وارد بازارکار شوند. امیدواریم در این زمینه همکاری خوبی داشته باشیم و راهی را برای یاری به نیازمندان ایجاد کنیم.
----
*منتشر شده در وبلاگ هوانورد محله منطقه 19 در تاریخ 1395/08/05
منبع: همشهری آنلاین