بزرگترین قلب جهان مربوط به این حیوان است - وبلاگ هوانورد

به گزارش وبلاگ هوانورد، دقیقاً معین نیست که آخرین پاتاگوتیتان (Patagotitan)، بزرگترین دایناسوری که تا به امروز شناخته شده، در نهایت چه زمانی و چگونه مرد اما اکنون، حدود 100 میلیون سال بعد، یک ماکت از اسکلت بزرگ این حیوان بزرگ الجثه قرار است در موزه تاریخ طبیعی لندن به نمایش گذاشته گردد - با یک فرورفتگی در یکی از مهره ها که گمان می رود اثری است که از گاز گرفتگی به وسیله تیرانوتیتان (Tyrannotitan) به جا مانده است.

به گزارش روزیاتو، بزرگترین موجود شناخته شده ای که در سیاره ما قدم زده است، یکی دیگر از جاذبه های غول پیکر این موزه خواهد شد - بیش از چهار برابر سنگین تر از دیپی دیپلودوکوس (Dippy the Diplodocus) و 12 متر طویل تر از هُپ (Hope)، نهنگ آبی.

پروفسور پل بارت، متخصص دایناسورهای موزه تاریخ طبیعی لندن می گوید: از نظر مقیاس این اسکلت واقعاً شگفت انگیز است.

این نمایشگاه که در ماه مارس آینده افتتاح می گردد، شامل جمجمه تیرانوتیتان نیز هست، موجودی که تصور می گردد به پاتاگوتیتان حمله نموده است. البته نمی توان از این موضوع مطمئن بود، اما به نظر محتمل ترین رقیب در محیط خصمانه اولیه که هر دو این موجودات در آن زندگی می کردند می رسد.

آنها در دوره کرتاسه بین 66 تا 100 میلیون سال پیش در منطقه ای متناظر با آرژانتین امروزی زندگی می کردند.

داستان ورود این اسکلت چشمگیر به موزه تاریخ طبیعی در سال 2014 و زمانی شروع شد که یک چوپان آرژانتینی در پی عضو گمشده گله خود بود که با استخوان ران بزرگی به طول دو متر و نیم که از زمین بیرون زده بود و وزنی بالای 500 کیلوگرم داشت برخورد کرد.

نام علمی این گونه نو از منطقه ای که در آن کشف شد، پاتاگونیا، الهام گرفته شده است و بعلاوه با توجه به قدرت و میزان بزرگش، تایتان (خدایان قدرتمند یونانی) نیز به آن اضافه شده است.

طی دو سال بعد از آن، 200 استخوان دیگر در آن منطقه کشف شد که نشان می دهد حداقل شش تن از این غول ها در جایی که زمانی یک دشت سیلابی در نزدیکی رودخانه بوده، مرده اند.

از آنجایی که هیچ یک از اسکلت ها کامل نبود، فسیل شناسان از نمونه های فایبرگلس استخوان ها برای ساخت اسکلت کامپوزیتی به این میزان استفاده کردند.

در حالی که فسیل های اصلی در آرژانتین به جای مانده اند، تقاضا از سوی موزه های سراسر دنیا برای نمایش ماکت ها به حدی بوده است که چندین نسخه از این اسکلت ساخته شده است.

نکته جالب توجه اینجاست که این حیوانات غول آسا به طرز باورنکردنی از تخم هایی بیرون آمده اند که قطرشان تنها حدود 20 سانتیمتر بوده است - یعنی کوچکتر از یک توپ فوتبال.

گردن آنها هشت برابر بلندتر از گردن زرافه های معمولی بود. آنها با چشمانی به بزرگی توپ های تنیس که در سر کوچکشان قرار گرفته بود، می توانستند مهاجمان احتمالی را ببینند، حتی اگر قادر نبودند با دندان های کوچک و میخ مانند خود آسیب زیادی وارد نمایند.

از بینی تا دم این جانور 35 متر بوده و وزن آن می تواند 60 تا 70 تن بوده باشد. شکم بلند آنها تنها یکی از چندین ساز و کار بیولوژیکی خارق العاده ای بود که به پاتاگوتیتان ها یاری می کرد تا زنده بمانند.

اساسا با این جثه بزرگ، یکی از بزرگ ترین چالش ها برای آنها پمپاژ خون اکسیژن دار در بدنشان بود. برای رسیدن به این هدف، پاتاگوتیتان ها به قلب هایی با محیط حداقل 1.8 متر با وزنی سه برابر یک انسان بالغ احتیاج داشتند.

Patagotitan با وجود سقف 9 متری گالری واترسون موزه تاریخ طبیعی به سختی درون آن جای خواهد گرفت. در واقع، این اسکلت آنقدر بزرگ است که بازدیدنمایندگان می توانند زیر آن راه بروند و زمانی که کنارش بایستید تنها تا مچ پایش می رسید.