بهانه ای برای خودکشی نهنگ ها - وبلاگ هوانورد

به گزارش وبلاگ هوانورد، قدرت مظاهری؛ هر چند سال یکبار اتفاق می افتد که نهنگ ها در اقدامی دسته جمعی با حرکت به سوی ساحل و زمینگیر شدن در فضایی بدون آب، مبادرت به خودکشی می نمایند. دانشمندان و طبیعت شناسان فرضیه های زیادی را برای این اقدام ساختارشکنانه نهنگ ها درنظر گرفته اند، اما هیچکدام از این فرضیه ها مورد تایید علمی قرار نگرفته است.

نهنگ هایی که دست به این اقدام جنون آمیز می زنند، درصورت نجات و بازگردانیدن به آب های عمیق، باز هم در حرکتی عجیب به سمت ساحل برگشته و خود را در معرض مرگ و نابودی قرار می دهند. بسیاری بر این باورند که این حرکت نهنگ ها، می تواند نمادی از اعتراض آن ها به شرایط زندگی شان باشد.

شیوع اپیدمی کرونا ویروس در روز های انتهای سال 1398 و درگیر شدن همه حوزه های زندگی مردم با این همه گیری در تمامی طول سال 1399، موجب نوعی خستگی، فرسودگی و بی رمقی مطلق در آدم هایی شد که بنا به دلایل فراوان سیاسی و مالی در زیر سایه تحریم های بین المللی، به نوعی اندوه جمعی مبتلا شده بودند.

فروکش کردن شاخص های شادیبخش در اثر قرنطینه و عدم ارتباط عاطفی آدم ها با همدیگر، مزید بر علت شده و موجبات افسردگی مزمن را در میان آن ها رواج داد.

خبر های مکرری از کوشش محققان و دانشمندان حوزه سلامت که کوششی شبانه روزی را برای یافتن واکسنی در مقابله با این ویروس شروع نموده بودند، این تلالو و کورسوی امید را در دل آدم ها روشن می ساخت که با کشف این نوشدارو می توانند دوباره در جمع های محبت آمیز و خانوادگی حضور یابند و با در آغوش دریافت عزیزان شان، مقداری از انرژی تحلیل یافته عاطفی شان را بازسازی نمایند.

تصورشان بر این بود که پس از یک سال خانه نشینی و حبس خانگی در چهاردیواری های سفت و چغری که روح و روان شان را مخدوش نموده بود، می توانند در جشنی همگانی دوباره با خیابان ها، جاده ها، دشت و دمن و طبیعت آشتی نمایند و در دل آزاد آن، نفسی عمیق بکشند.

اما مردمی که در جریان سیال اطلاعات، هر روزه شاهد واکسیناسیون عمومی جهانی هستند، اما از زبان وزیر بهداشت خود جز زنجموره شبانه روزی چیزی نمی شنوند، چه راهی جز بیرون زدن از محبس های خالی از احساس خود دارند؟

اگر زندانیان در مقابل خشونت و شکنجه، به اعتصاب غذا تا رسیدن به مرگ اقدام می نمایند، افراد قرنطینه شده نیز در یک نافرمانی مدنی جمعی، خود را از قاب خانه هایشان خارج می نمایند تا به متولیان امر پیغام دهند که سلامتی جمعی، تنها چیزی است که بزرگترین حاکمان را نیز بایست به تمکین وادارد و تمامی اولویت های سیاسی کشور را معطوف به آن نماید.

ساختار قانونی ما نیز بر این نص راسخ است که مجازات، تنها برای افعال مجرم یا مجرمان نیست. هرگونه ترک فعلی نیز که از سوی مجرمی اتفاق بیفتد، وی را مشمول مجازات خواهد نمود.

زمان در گذر است و پیکر های سهراب گونه آدم های پهلو دریده، بر زمین افتاده و در حال کشیدن نفس های آخرشان هستند. هرگونه تعلل و تاخیر در تامین این نوشدارو، می تواند ترک فعلی باشد که اولیاء دم را خواهان پاسخگویی نماید.

نشستن روبروی دوربین و زنجموره کردن و منت گذاشتن هر روزه بر مردم و مقصر نمودن آن ها به خروج از خانه هایشان به دلیل ناتوانی در تامین کالای سلامت آن ها، چیزی جز فرار به جلویی دهشت انگیز نیست.

در این دریای پرتلاطم، شاید جان به لب شدن آدم ها به دلیل به انتها رسیدن آستانه تحمل شان و بیرون زدن از محبس و قرنطینه - حتی به قیمت جان شان - کمتر از نهنگ هایی نباشد که هر از گاهی با حرکت جمعی به سمت ساحل، با اقدامی اعتراضی، خود را در معرض نابودی قرار می دهند.