سفر به کولدارا ، روستای جن زده اسرار آمیز در نزدیکی جیسلمیر هند - وبلاگ هوانورد

به گزارش وبلاگ هوانورد، شاید در خصوص مکان های رعب آور و اسرار آمیز در سرتاسر دنیا، چیز هایی شنیده باشید. از موزه ترسناک شکنجه Museum of Toruture در مونته پولچیانو Montepulciano تا سرداب های زیر زمینی رعب آور و پر از جسد انسان در پاریس Paris. اما داستان روستای کولدارا Kuldhara در نزدیکی شهر جیسلمیر Jaisalmer در کشور هند، یک داستان متفاوت و عجیب است که هرگز مانند آن را نشنیده اید. شاید به همین دلیل باشد که این روستا در لیست اسرار آمیز ترین نقاط کشور هند و البته دنیا قرار گرفته است. روستای کولدارا Kuldhara در فاصله 18 کیلومتری از شهر جیسلمیر Jaisalmer واقع شده است؛ تابلو های هدایت زیادی در طول راه بین این دو شهر وجود ندارند؛ اما پیدا کردن این روستا از آب خوردن هم آسان تر است. اولین تصویری که از این روستا می بینید، همانی است که از قبل تصور نموده اید. انواع سنگ ها و صخره ها که زمین ها را پوشانیده اند، گرد و خاک بسیار زیاد که با هر وزش باد به هوا بر می خیزد و یک سکوت وهم انگیز و رعب آور. داستان اسرار آمیز این روستا به گروه ساکنان آن مربوط می گردد که یک شبه ناپدید شده اند و یک روستای جن زده و رعب آور را از خود باقی گذاشته اند تا در آینده داستان آنها را بازگو کند. اگر می خواهید در خصوص این روستای جن زده اسرار آمیز در کشور هند بیشتر بدانید و یا اینکه وسوسه شده اید سفر به کولدارا داشته باشید، این مطلب خبرنگاران را بخوانید. با ما همراه باشید:

داستان افسانه ای روستای جن زده کولدارا

روستای کولدارا Kuldhara خیلی قدیمی نیست؛ اما داستان های بی شماری در خصوص آن شنیده می گردد. محبوب ترین و مشهور ترین این داستان ها به این صورت است : تقریبا حدود 300 سال پیش، روستای کولدارا Kuldhara محل زندگی گروهی از مردم سخت کوش و هم قوم از قومی به نام پالیوال براهمین Paliwal Brahmin بود. افسانه ها می گویند که سلیم سینگ Salim Singh، حاکم چشم چران و هرزه آن استان، به دختر زیبای رییس دهکده چشم داشت و می خواست به اجبار او را به ازدواج خود در آورد. سران قوم پالیوال Paliwal که مردم آنها 84 روستای منطقه را تشکیل می دادند، یک جلسه برگزار کردند و تصمیم گرفتند به جای پذیرفتن تهدید های حکمران، تمام زندگی خود را جمع کنند و شبانه روستا را ترک کنند. داستان از آنجا ترسناک و رعب انگیز می گردد که به گفته مردم محلی، آنچنان طلسم قدرتمندی بر این روستا قرار گرفته است که بعد از ترک کردن روستا به وسیله مردم، هیچ کس دیگری نمی تواند سفر به کولدارا داشته باشد و در این روستا اقامت کند و هر کس که سعی نموده است این کار را بکند، با شنیدن صدا های عجیب و تماشا اتفاقات غیر طبیعی در این روستا، فرار را بر قرار ترجیح داده است. در حقیقت، از آن موقع، هیچ کس جرات ننموده است در این روستا بماند. بنابراین این روستا، به شکل ویرانه ای از گذشته روشن خود به جای مانده است.

داستان های دیگر در خصوص این روستای جن زده

داستان های دیگری نیز در خصوص این روستا و این که چرا به صورت متروک در آمده است، وجود دارند؛ اما هیچ کدام به هیجان انگیزی این داستان مشهور نیستند. داستان دیگر این است که سلیم سینگ Salim Singh چنان مالیات ها را بالا برده بوده است که قوم پالیوالPaliwal هیچ انتخاب دیگری غیر از ترک کردن روستا و نپرداختن مالیات نداشتند. معلوم نیست کدام یک از این داستان ها حقیقت دارد؛ اما آنچه که تعیین است این است که هیچ کس نمی داند بعد از آن چه اتفاقی افتاده است. وقتی با مردمی که در اطراف این منطقه در رفت و آمد هستند صحبت کنید، به شما می گویند که گروه های مختلفی از مردم سعی نموده اند شب سفر به کولدارا Kuldhara داشته باشند و یا شب را در آن بگذرانند و یا بساط زندگی شان را در این روستا برپا کنند؛ اما بخاطر اتفاقات فراواقعی و غیر طبیعی غیر قابل توضیحی که در این روستا به وقوع پیوسته است، از آن فراری شده اند.

روستای کولدارا در زمان حال

از روستای کولدارا Kuldhara که هیچ چیز به جز ویرانه های آن باقی نمانده است. خانه های روستا در درجه های متفاوت، ویران شده اند. بعضی از آنها دقیقا مانند چند قرن پیش پا برجا مانده اند و سایر آنها چیزی جز چند تکه سنگ پراکنده که می توانید از ظاهر و موقعیت آنها تشخیص دهید، ساختمان قبلی چه شکلی داشته است، نیستند. در میان تمامی این ویرانه ها، معبدی واقع شده است که در آن نشانه هایی از عبادت به چشم می خورد که سفر به کولدارا را وسوسه برانگیز می نماید.

روستای کولدارا Kuldhara هم اکنون یک ویرانه متروک است که تنها گله های حیوانات اهلی و شتر ها از آن می گذرند. اما این روستا زیبایی و جذابیت خاصی دارد. نشانه های بسیار آشکاری وجود دارد که این روستا در گذشته یک روستای شاد و آباد بوده است؛ مملو از مردمی که برای مدت های طولانی آن را خانه خود می خوانده اند.